Od 30 lat zajmuję się pisaniem. Na początku tej drogi, pisałam o moich dzieciach – felietony do weekendowego dodatku Gazety Wyborczej a następnie „Magazynu” tejże Gazety. Z tych felietonów powstały dwie książeczki: „Z dziećmi bez stresu” i „Nawet z dziećmi może być przyjemnie”.
W 1995 roku założyłam miesięcznik „Dziecko”, którym kierowałam przez następne 18 lat, pisząc na jego łamach o tym, jak traktować dzieci z szacunkiem, jak budować z nimi relacje a także jak sobie samemu radzić z wyzwaniami roli rodzica. Dziś nazwalibyśmy ten sposób myślenia „rodzicielstwem bliskości”. Ważnym nurtem dialogu z czytelniczkami były dla mnie zawsze tematy okołoporodowe – aktywność na rzecz upodmiotowienia kobiety w ciąży i na sali porodowej. Działania Fundacji Rodzić po Ludzku, od początku jej istnienia, były moją inspiracją. Jestem dumna, że nadal współpracujemy.
Na łamach „Dziecka” opublikowałam kilkaset tekstów, w tym kilkadziesiąt wywiadów. Rozmawiałam m.in. z prof. Leszkiem Kołakowskim, prof. Jackiem Hołówką, prof. Katarzyną Schier, Beatrijs Smulders i wieloma innymi rozmówcami. Odeszłam z „Dziecka” w 2012 roku – chciałam poświęcić się pisaniu i pracy terapeutycznej.
Rozmowa jest formą, która jest mi najbliższa. Za jedną z nich (z profesorem Jerzym Jedlickim) otrzymałam nagrodę imienia Barbary Łopieńskiej, za najlepszy wywiad prasowy roku 2012.
W roku 2018 ukazał się zbiór rozmów pt.:”Nie ma się czego bać. Rozmowy z Mistrzami”. Hanna Krall pisała o tej książce tak:
„Nie należy się peszyć czymś tak trywialnym jak krótkość życia.
Poza tym trzeba uważnie zamiatać podłogę.Nie po to, żeby była czysta, tylko żeby uważnie żyć każdą chwilą.
Poza tym nie warto mieć pretensji do całego świata.
Poza tym mąż ma mieć ugotowany obiad.
No i nie trzeba wstrzymywać oddechu na widok staruszków, nawet niechlujnych. Starością nie można się zarazić.
Trzeba zarobić sobie na dobrą starość. Najlepiej – mądrym życiem.
Spieszmy się mądrze żyć, zdają się mówić bohaterowie książki Justyny Dąbrowskiej. Mądrej, ważnej książki.”
Większość moich rozmów publikuje Tygodnik Powszechny, którego jestem stałą współpracowniczką. Współpracuję także z Magazynem Pismo.
W październiku 2017 ukazała się kolejna książka, którą napisałyśmy razem z Magdaleną Tulli. Składa się na nią 12 rozmów o najważniejszych dla nas sprawach. Tak pisze o niej Magdalena Kicińska:
Dwie kobiety rozmawiają.
O tym, że może się tak zdarzyć, że jakaś część życia upłynie bez miłości. I o tym, że to nie zniszczy doszczętnie.
O relacji z samym sobą, wyrozumiałości, przyglądaniu się sobie uważnie i z cierpliwą czułością.
O smutku nierównym rozpaczy.
O dzieciach, które biorą rodziców na wychowanie.
O równowadze, którą można pochwycić jak rzuconą z drugiego brzegu linę o mocnym splocie.
W tej rozmowie są emocje i stany, których nazwania się bałam. Niepotrzebnie. Magdalena Tulli i Justyna Dąbrowska opowiadają je dla mnie na głos. Smutek, miłość, strata, dźwiganie ciężarów (własnych i odziedziczonych), macierzyństwo, umieranie – dobrze nazwane – stały się częścią mnie, już nie obcą, nie groźną. Kiedy skończyłam czytać, świtało. Chociaż pokój był pusty, nie czułam, że jestem w nim sama.
Rozmowa z Julią Hartwig
Rozmowa z Danutą Szaflarską
Rozmowa z Jerzym Jedlickim
Rozmowa z Anną Trzeciakowską
Rozmowa z Andrzejem Lederem
W 2019 roku ukazała się książka „Miłość jest warta starania. Rozmowy z Mistrzami”. Sa tu między innymi: Kazimierz Kutz, Danuta Szaflarska, Magdalena Fikus, Joanna Gomułka, Andrzej Mencwel, Edward Pałłasz, Karol Modzelewski, Zofia Rosińska, Zygmunt Bauman, Aleksandra Jasińska-Kania, Irena Hausmanowa-Petrusewicz, Tadeusz Dominik, Danuta Cirlić-Straszyńska, Ryszard Horowitz, Michał Głowiński, Anna Przedpełska-Trzeciakowska, Andrzej Strumiłło, Hanna Świda-Ziemba, Tadeusz Rolke, Wanda Wiłkomirska, Piotr Matywiecki, Krystyna Starczewska, Jerzy Jedlicki.
Mógłbym ten felieton okrasić bogato cytatami z „Miłość jest warta starania”, bo są tam perły. Ale tym razem pasuję, bo chciałbym, żebyście dotarli i dotarły do tego skąd się wzięły, że nie są to złote myśli rzucane w powietrze dla poklasku i przychylnych pokiwań głową, a swoje źródło mają w ugruntowanej, budowanej latami postawie filozoficznej. Piękne są te wywiady i niezwykła jest kultura im towarzysząca. Jeśli wątpicie w jakość debaty publicznej (i słusznie), jeśli jesteście zmęczeni jednokanałową komunikacją Fejsbuka – sięgnijcie po te wywiady.
Wojciech Szot w Zdaniem Szota
Na jesieni 2021 ukazuje się kolejny tom rozmów. Tym razem z psychoterapeutami i psychoanalitykami.
Psychoterapeuci żyją i pracują najdłużej. Dlaczego tak jest? Skąd czerpią nadzieję, witalność i sens życia? Co daje im napęd do pracy i miłości? Czym są „bąble radości”? A w książce m.in: Bogdan de Barbaro, Irena Namysłowska, Vamik Volkan, Lidia Mieścicka, Yona Teichman, Emanuel Berman, Hanna Jaworska, Wiktor Sedlak, Ora Dresner,.
W świecie, który nie może przestać gadać, umiejętność prawdziwego słuchania to ginąca wartość. W świecie, który promuje to, co młode i nowoczesne, umiejętność dostrzeżenia głębokiej mądrości, wynikającej z wieloletniego doświadczenia, to dar. Justyna Dąbrowska potrafi i jedno i drugie, dzięki czemu rejestruje głosy osób, które na co dzień słychać słabiej, choć to one powinny dawać wskazówki – co się w ostatecznym rozrachunku liczy, a co niewarte jest starania. Agnieszka Jucewicz
Stary człowiek zbliża się do siebie jak do przedpotopowego zwierza. Od dawnego „ja” oddzielają go warstwy – powtarzających się doświadczeń, bolesnych dolegliwości, drobnych, codziennych zapomnień… Jak więc rozmawiać z długowiecznymi? Justyna Dąbrowska, delikatnie ale konsekwentnie, drąży. Wraca do spraw podstawowych. Rozmówcy odsłaniają przed nią zachłanne, pełne ciekawości innych ludzi, serca. Ich słowa skrywają dziwny związek psychoanalizy, psychoterapii i długiego życia… Andrzej Leder
Jeśli szukacie sensu życia to wiedzcie, że sens jest w jego szukaniu. Jeśli nie wiecie kim jesteście, to uwierzcie, że inni też nie wiedzą i się do tego przyznają. Jeśli myślicie, że wszystko, co o sobie myślimy jest prawdą to jest nieprawda. A jeśli macie zwykłą ludzką ciekawość tego, jaki jest ciąg dalszy to ta wspaniała i mądra książka Justyny Dąbrowskiej jest właśnie dla Was. Paweł Łoziński
Portrety ludzi, które wyłaniają się z tych rozmów – delikatnych, lecz bez taryfy ulgowej – są przejmujące i piękne, każdy na swój sposób. Jednak nie tylko na tym polega siła tej książki. Także na Twoich, czytelniku, odpowiedziach. Nie pytaj zatem, komu zadaje pytania Justyna Dąbrowska, bo zadaje je Tobie. I nie ma przed nimi ucieczki. Marek Bieńczyk
Justyna Dąbrowska 